Fascial Distorsion Model

Het Fascial Distortion Model (FDM) is een anatomische benadering, uitgevonden door Dr. Stephen Typaldos Arts en Osteopaat, waarin de onderliggende oorzaak van nagenoeg elk musculoskeletaal letsel ( en vele neurologische en medische letsels) veroorzaakt wordt door een of meerdere van een 6-tal specifieke veranderingen in het menselijk bindweefsel (fasciale banden, spieren, pezen, retinacula enz.) Als letsel model is de FDM een samengevatte vertaling van de pathologie van bindweefsel letsels en bekijkt de structurele consequenties van orthopedische, medische, chirurgische en manipulatieve ingrepen.

Dr.Typaldos noemde zijn werk in eerste instantie: Orthopathic Medicine en hij beschreef 6 belangrijkste fasciale letsels, elk aangegeven met een eigen lichaamstaal, met de daarbij behorende behandeling. Hij heeft zijn model gedurende 15 jaar uitgebreid getest. In het begin werden vooral acute letsels behandeld, die bijna direct spectaculair veranderden. In de loop der jaren heeft hij zijn werkmodel ook op steeds moeilijker gevallen toegepast, zelfs bij letsels die al vele jaren bestonden. Ook hier waren de resultaten verbazingwekkend goed.

Letsels die goed reageren op de FDM behandeling zijn o.a. verrekte en gescheurde spieren, verstuikte enkels, shin splints, Osgood Schlatter, whiplash, hoofdpijn, schouderklachten, frozen shoulders, nierstenen, fasciitis plantaris, tendinitiden, lage rugklachten. Chronische klachten reageren ook goed maar trager dan acute letsels.

Fascia is een 3-dimensionaal fijnvezelige netwerk dat de verbinding onderhoudt tussen alle cellen in het lichaam. Fascia omhult spieren, botten en gewrichten en omvat ook de tastlichaampjes van het zenuwstelsel, de bloedvaten en het lymfatisch systeem. Fascia is ook een uitgebreide opslagplaats van vocht en speelt een rol in de bevoorrading van de cellen. Verandering van de fascia kan verstorend werken op het vermogen van het lichaam om zichzelf gezond te houden.
Fascia ligt in lagen in het lichaam. Als die lagen geïrriteerd, beschadigd of ontstoken raken, dan kunnen deze lagen aan elkaar plakken terwijl ze vrij langs elkaar horen te kunnen glijden. Hierdoor ontstaat een verlies van beweeglijkheid en functie. Het lichaam wordt dan kwetsbaarder voor het ontstaan van allerlei blessures.
Doelstelling van de therapie is de normale beweeglijkheid van de diverse fasciale lagen te herstellen. Hierdoor wordt de normale circulatie (aanvoer en afvoer) weer mogelijk gemaakt en wordt het herstel van de klachten per direct in gang gezet.